我哋唔可以分開100米!?
「哎啱啱考試卷派咗炒淨一科，尼次只真係仆街啦。」「驚乜鬼嘢啊，我都係炒淨一課，打下波冇事啦，你一直都冇擔心過成績。」我個friend樂城咁樣同我講。
「我冇擔心過10幾年，而家點都要擔心下㗎啦，讀唔成書出嚟搵工好辛苦㗎。」我同佢咁講。
「你成家都移民晒去台灣啦，都冇人管到你使乜驚啊，搵工亦都唔使愁啊，你繼承屋企嗰間麵館咪得囉。」佢就咁樣應我。
我話「我一啲都唔鍾意煮嘢食㗎。」
我同個friend傾完嘢之後就返咗屋企，講返啲背景資料我屋企算係有錢果一批，台灣麵館有10幾間分店，我屋企人都移民晒去台灣，得返自己一個喺香港。
真係心很累考試又炒咗10幾年，睇嚟讀書都唔係好啱我。
(太眼瞓所以瞓着咗)
第二朝。真係好撚攰呀，但係我feel到間房好似有啲唔同，真係多咗個女仔，我心諗我係咪發緊夢呀？我打下自己塊臉，頂你個肺又痛㗎喎，望多兩眼，呢個咪係我同班同學Nana都係都係我鍾意嘅女仔，呢次真係仆街啦，點解瞓醒我條女係隔離㗎。Nana好似郁郁地。佢起身後，好似唔係好消化到發生咩事，隔咗一兩秒佢就大嗌，「你係邊個點解我唔係我自己間房。」我答佢「我點知啊大佬我都係啱啱起身咋就發現你係我隔離啦。」
頁:
[1]
